Germinal (roman) - Wikipedia. Germinal (in het Nederlands ook uitgegeven als De mijn) is een van de 2. Les Rougon- Macquart van . In Germinal brengt Zola de barre omstandigheden van het leven van de 1. De titel is afgeleid van de republikeinse kalender en staat voor de lentemaand. Hieruit blijkt de cultus van de vernieuwing: de hoop op een nieuw leven voor de mijnwerkers. Zola documenteerde zich uiterst zorgvuldig voor het schrijven van dit verhaal. Hij observeerde de werking van de mijnen, de levensstijl van de mijnwerkers en hun sociale status in de maatschappij. Dankzij deze documentaire nauwkeurigheid zijn de passages bijzonder realistisch en gedetailleerd weergegeven, zowel in vertelling als in de beschrijving van de huisjes waarin de mijnwerkers hun dagen doorbrachten en de werking van de mijnen. Deze details waren zo realistisch dat ze vaak zelfs als choquerend werden ervaren. Tot mijn verbazing stonden er wel zes boeken van Emile Zola op die lijst. Het boek gaat over een periode uit het leven van Eug De mijnwerkers worden beschreven als menselijk vee, waarbij de lelijkheid wordt benadrukt: ze zijn namelijk bleek met blauwe plekken.. Deze beschrijvingen zijn niet toevallig zo grijpend, Zola had een achterliggende aanklacht, nl.: armoede maakt lelijk / de lelijkheid van de armoede. De nadrukkelijke aanwezigheid van het deterministische mensbeeld (. Zola had een opmerkelijke betrokkenheid met de beschreven wereld opgebouwd, waardoor het werk een functie van emancipatie mee krijgt. In Germinal wordt de vrije indirecte rede toegepast. Het werk verscheen eerst in feuilletonvorm en kende een immens succes. Een jongeman, Etienne Lantier, is ontslagen na een conflict met zijn baas en arriveert in de mijnstreek Montsou in Noord- Frankrijk. Hij vindt werk in een mijn en onderdak bij het mijnwerkersgezin Maheu. Hij wordt verliefd op Catherine Maheu, maar zij is verloofd met de gewelddadige Chaval. Etienne verspreidt revolutionaire idee. Deze leidt aanvankelijk tot niets en de mijnwerkers verhongeren. Wanneer de mijneigenaars mijnwerkers uit Belgi. Hierop grijpt het leger in en doodt verscheidene stakers, onder wie de vader Maheu. Coenen e.a.), soms kenmerkt
De mijnwerkers zetten de staking voort, maar keren zich tegen Etienne die zich verantwoordelijk voelt voor de ellende. Wanneer Catherine met een aantal mijnwerkers weer aan het werk gaat, neemt ook Etienne het werk weer op. Een anarchist saboteert echter de waterkeringen van de mijn. Een doorbraak en instortingen vernielen de mijn volledig en Etienne, Catherine en Chaval raken ingesloten. Na een provocatie vermoordt Etienne zijn rivaal en uiteindelijk sterft Catherine in zijn armen. Na zijn redding verlaat Etienne de mijnstreek. Hij beseft dat de mijnwerkers hun doel niet hebben bereikt maar wel hun kracht hebben herkend.
0 Comments
Leave a Reply. |
AuthorWrite something about yourself. No need to be fancy, just an overview. Archives
January 2017
Categories |